Αυτοί που διακυρήτουν τον εμφύλιο και πολεμούν τη λογική

Αυτοί που διακυρήτουν τον εμφύλιο και πολεμούν τη λογική

 

Αφορμή για τη δημοσίευση που ακολουθεί στάθηκε πάλι ένα άρθρο του "έγκριτου" δημοσιογράφου Κώστα Στούπα στην εφημερίδα Capital.gr. Παρακάτω θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από επίμαχο άρθρο με τίτλο "οι παλαβοί απειλούν με εμφύλιο"

και ένα προς ένα θα τα σχολιάσω. Προφανώς στους παλαβούς συμπεριλαμβάνει πρώτα και κύρια τον εαυτό του, διότι όπως θα δούμε αν είναι κάποιος χρησιμοποιεί τον εμφύλιο ως μπαμπούλα αυτός είναι ο Στούπας.

"Η  ψήφος στους ναζιστές ή τους σταλινικούς ως μορφή τιμωρίας του εμπαιγμού που υπέστη κάποιος από το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης, μοιάζει με τον απατημένο σύζυγο που επιλέγει να τιμωρήσει την άπιστη κόβοντας το γεννητικό του όργανο.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός που λειτουργεί αυτή την περίοδο, περίπου είναι ο εξής: Με βγάζετε σε διαθεσιμότητα ή με απολύετε και εγώ θα ψηφίσω με τρόπο που θα σας παρασύρω στον όλεθρο, εσάς και όλους τους άλλους μαζί. Όπερ, ναζιστές αν ήμουν δεξιός ή σταλινικούς ή μετασταλινικούς αν ήμουν αριστερός στην καταγωγή"

Εκτός της κλισεδιάρικης πια εξίσωσης κομμουνισμού φασισμού, στο συγκεκριμένο απόσπασμα ο Στούπας υπονοεί πως αυτοί που ψηφίζουν ΚΚΕ(γιατί με τον χαρακτηρισμό "σταλινικούς" αυτό μόνο μπορεί ο συγκεκριμένος να εννοεί) το κάνουν από αγανάκτιση. Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα διότι το ΚΚΕ υπέστη μια τεράστια εκλογική ήττα, ακριβώς επειδή εκείνοι που ήθελαν να ρίξουν ψήφο δυσαρέσκειας και αγανάκτησης ψήφιζαν Καμμένους, Τσίπρες, Κουβέληδες και Χρυσαύγουλα, ΚΚΕ πάντως δεν ψήφιζαν, και γενικά το ΚΚΕ δεν είναι ένα κόμμα που στις μέρες μας το ψηφίζει κάποιος από καπρίτσιο.

"Το φαινόμενο τείνει να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις γιατί η πολιτική ηγεσία της χώρας αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τη χρεοκοπία, όπως αδυνατούσε και πριν όταν η χρεοκοπία ως τελική κατάληξη του μοντέλου ήταν αμφισβητούμενη από τους αριστερούς και δεξιούς  «θολο-σοσιαλιστές» του δόγματος της ανάπτυξης μέσω της ζήτησης.

Αν η πολιτική ηγεσία είχε εμπεδώσει μια κατεύθυνση διεξόδου από την κρίση, ακόμη και αν αυτή είχε οδυνηρά μέτρα, η θετική προοπτική θα εκτόνωνε τις αντιδράσεις."

Δεν αδυνατεί, απλά δεν θέλει, γιατί αν ήθελε δεν θα τις "ξέφευγαν" οι φασίστες μετά από κάθε ειδεχθές τους έγκλημα.  Όσον αφορά τα οδυνηρά μέτρα που δεν παίρνονται, δεν ξέρω σε ποιό πλανήτη ζει ο Στούπας, πάντως στον πλανήτη Ελλάδα παίρνονται κάθε μήνα νέα οδυνηρά μέτρα, προκειμένου να βγούμε από την κρίση, άσχετα αν με το να "βγούμε" εννοούν το καπιταλιστικό σύστημα και όχι τον λαό που ως συνήθως θα είναι αυτός που θα τραβάει κουπί. Τώρα για την ανάπτυξη μέσω της ζήτησης δεν καλοκαταλαβαίνω τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής, μάλλον εννοεί τον κενσυανισμό, πάντως είναι γελοίο να ισχυρίζεται κάποιος ότι η Ελλάδα προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση χρησιμοποιώντας το κενσυανό μοντέλο και όχι το νεοφιλελεύθερο.

" Συνέπεια της σύγχυσης που δημιουργεί αυτή η αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης από την πολιτική ηγεσία είναι η ενδυνάμωση των άκρων σε σημείο πλέον που απειλούν με ανάφλεξη.

Η επίθεση ακροδεξιών σε μέλη του ΚΚ την περασμένη εβδομάδα που ευτυχώς περιορίστηκαν σε τραυματισμούς, αποτελούν ηχηρή προειδοποίηση για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Εκ των υστέρων μάθαμε πως τα θύματα έχουν υπάρξει θύτες ανάλογων επεισοδίων παλιότερα."

Όσον αφορά ότι υπήρξαμε θύτες αναλόγων επεισοδίων, εννοεί την προσπάθεια μας να αμυνθούμε στην δολοφονική επίθεση που δεχθήκαμε από παρακρατικούς "αντιεξουσιαστές" του κώλου το 2011 στο Σύνταγμα. Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες σύντροφοι τραυματίες και ένας νεκρός, ο οικοδόμος Δημήτρης Κοτζαρίδης που άφησε την τελευταία του πνοή αγωνιζόμενος. Το παραπάνω αποτελεί μια απεγνωσμένη προσπάθεια του Στούπα να εξισώσει τους κομμουνιστές με τους φασίστες, βέβαια το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν το μεταχειρίστηκε μόνο αυτός, αλλά και μια πληθώρα από media και social media όλου του πολιτικού φάσματος, από αριστερούτσικα, αντιεξουσιαστικά, μέχρι ακροδεξιά του κερατά.

" Επί της ουσίας είχαμε επίθεση ακροδεξιών σε μια ομάδα ακροαριστερών που κολλούσε αφίσες πολιτικής προπαγάνδας που καλούσαν σε ανυπακοή... Ανυπακοή προφανώς απέναντι στη δημοκρατική νομιμότητα και τις πολιτικές που αυτή ορίζει με βάση την εκάστοτε πλειοψηφία.

Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος όχι μόνο δεν δικαιολογεί, αλλά καταγγέλλει την τραμπουκική επίθεση εναντίον των αφισοκολλητών και κάθε άλλη απ’ όπου και αν προέρχεται. Αν φτάσουμε να λύνουμε τις διαφορές με αυτό τον τρόπο η απόσταση από τη Συρία είναι μικρή.

Υπάρχει μια διαφορά όμως, ο μέσος δημοκρατικός πολίτης απαιτεί την επιβολή της δημοκρατικής νομιμότητας μέσω των δημοκρατικών θεσμών: Των δυνάμεων δημόσια ασφάλειας και της δικαιοσύνης.

Αν κρίνω από τις δηλώσεις στελεχών της άλλης πλευράς τα πράγματα δεν είναι το ίδιο. Μιλάνε για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ακροδεξιάς βίας με όρους κινήματος και όχι δημοκρατικών θεσμών. Δηλαδή, με αντιπαράθεση καδρονοφόρων η οποία ενδεχομένως αν γενικευτεί οδηγεί στην αναβάθμιση της βίας με πιο αποτελεσματικά μέσα."

Τι μας λέει στις παραπάνω παραγράφους ο Στούπας(στις οποίες κρύβεται και το ζουμί); Ότι όποιος προβεί σε ανυπακοή ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να τον πατάξει και να επιβάλει την νομιμότητα. Και φυσικά δεν απευθύνεται στους χρυσαυγίτες, αυτοί βιαιοπραγούν και εγκληματούν εδώ και καιρό, αλλά το σύστημα για ευνόητους λόγους κάνει τα στραβά μάτια. Αντίθετα, ο Στούπας φοβάται την ανυπακοή του λαού απέναντι στους έτσι και αλλιώς ταξικά άδικους νόμους του αστικού κράτους, που το ίδιο το κράτος και οι εταιρικοί κολοσσοί είναι οι πρώτοι που τους ερμηνεύουν κατά το δοκούν, τους αλλάζουν ή απλά τους παρακάμπτουν, προκειμένου να κάνουν τη δουλίτσα τους. Αυτό που πραγματικά απεύχεται ο Στούπας, όπως και όλες οι άλλες διανοούμενες(λέμε τώρα) ιερόδουλες του συστήματος, είναι το ενδεχόμενο να ισχυροποιηθεί το οργανωμένο ταξικό κίνημα, το μόνο που μπορεί να πατήσει κάτω τον τόσο τον φασισμό και την μήτρα που τον γεννά, τον καπιταλισμό. Χτυπά λοιπόν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ επειδή γνωρίζει ότι αυτοί ακριβώς οι πολιτικοί φορείς είναι οι μόνοι που αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μπορούν να κατευθύνουν τον λαό στο δρόμο αυτό.

Στα μέχρι τώρα αποσπάσματα φαίνεται να μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα:

- Συκοφαντεί το κόμμα και το ΠΑΜΕ εξομοιώνοντας τους με τους φασίστες

- Αποπειράται να τρομοκρατήσει όλους αυτούς που ήδη αγωνίζονται με την απειλή της κρατική καταστολής

- Προσπαθεί να υποβαθμίσει το ρόλο και την αξία του ίδιου του ΚΚΕ και των οπαδών του με το να το παρουσιάζει ως κόμμα που συγκεντρώνει ψήφους αντίδρασης, και όλους όσους το στηρίζουν ως θερμοκέφαλους ανόητους που στράφηκαν σε αυτό για να "τιμωρήσουν" τις εκάστοτε κυβερνήσεις για τα μέτρα που πήραν ενάντια στο ατομικό τους συμφέρον

" Συνθήματα όπως ή Εμείς ή Αυτοί θυμίζουν τις σκοτεινές μέρες του εμφυλίου και των σταλινικών και ναζιστικών εκκαθαρίσεων των αντιπάλων.  Η διαφορά με τις δημοκρατίες είναι στην συνύπαρξη ημών και αυτών. Όποιοι και αν είναι αυτοί οι άλλοι με φυλετικά ή ταξικά χαρακτηριστικά."

Στις δημοκρατίες που επικαλείται ο Στούπας, η επικρατούσα μορφή συνύπαρξης είναι αυτή των λίγων εκμεταλλευτών και των αμέτρητων εκμεταλλευόμενων. Αυτού του είδους την συνύπαρξη εμείς οι κομμουνιστές την θεωρούμε αναχρονιστική και θέλουμε να την καταργήσουμε, για εμάς τους κομμουνιστές επιθυμητή κοινωνία είναι εκείνη που προσφέρει τους ίδιους όρους ζωής σε όλους. Αυτό είναι κάτι που μοιραία μας φέρνει σε σύγκρουση με όλους εκείνους που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια προκειμένου να συνεχιστεί η εκμετάλλευση, δηλαδή τους φασίστες, τους ξεπουλημένους κονδυλοφόρους, το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες στην κορυφή της πυραμίδας. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, πχ την υπεράσπιση της χώρας σου από τους ναζιστές επιδρομείς, ή τον εμφύλιο ενάντια στα τσιράκια όλων εκείνων που ο σοσιαλισμός τους χαλάει τη σούπα διότι στα πλαίσια του δεν μπορούν να ξεζουμίζουν τους εργάτες, τους αγρότες, και να στέλνουν τους νέους να σφάζονται στους μεταξύ τους πολέμους για περισσότερο μερίδιο της παγκόσμιας πίττας. Αυτός ακριβώς ο εμφύλιος τρομάζει τον Στούπα, που φυσικά δεν είναι καθόλου εμφύλιος διότι τα συμφέροντα των εχόντων και των μη εχόντων είναι ασυμφιλίωτα, γιατί οι μυθικές περιουσίες των λίγων, έχουν οικοδομηθεί όπως ακριβώς και οι πυραμίδες της Αιγύπτου, δηλαδή με τον ιδρώτα και το αίμα των πολλών. Η αστική και η εργατική τάξη, μπορούν να είναι φίλοι μονάχα με τον τρόπο που η φωτιά είναι φίλη με τα δέντρα, και μια τέτοια φιλία παράγει μόνο στάχτες και αποκαΐδια.

Άτομα όπως τον Στούπα και εφημερίδες όπως το Capital.gr δεν διστάζουν να συκοφαντήσουν, να πουν ψέματα, να κάνουν συνδέσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα προκειμένου να δυσφημίσουν στον λαό την οργανωμένη ταξική πάλη. Δείτε για παράδειγμα πως με το παρακάτω απόσπασμα προσπαθεί να χρεώσει στην "αριστερά" το σε όλους μας γνωστό και καθ όλα ύποπτο περιστατικό στις σκουριές της Χαλκιδικής χρησιμοποίησαν σαν αφορμή οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής για να τρομοκρατούν για μήνες τους κάτοικους της περιοχής με μεθόδους που θυμίζουν τις τακτικές των SS.

"Η εμφάνιση και διόγκωση της άκρας δεξιάς αποτελεί απειλή για την κοινωνική και οικονομική ειρήνη και ευημερία του τόπου, όπως αποτελούσε και η συστηματική ανυπακοή της αριστεράς, όταν έχτιζε καθηγητές μέσα στα γραφεία τους ή όταν καίει μπουλντόζες μεταλλευτικών εταιρειών."
Ο δικαστής/μπάτσος και εισαγγελέας Ντρέντ Κώστας Στούπας έχει αποφασίσει ότι ο ένοχος για το προβοκατόρικο χτύπημα στις σκουριές είναι η αριστερά, έτσι γενικά, όχι κάποιοι μπράβοι της εταιρίας, όχι κάποιοι μπράβοι του κράτους, ούτε καν κάποιοι αγανακτισμένοι κάτοικοι που αντέδρασαν ως Λουδίτες(και μπορέλι), αλλά η, για τις ανάγκες του κατηγορητηρίου, προσωποποιημένη αριστερά. Η μεθοδολογία του Στούπα βέβαια δεν είναι τυχαία, πρώτα φρόντισε να αναφερθεί επανειλημμένως στο ΚΚΕ με χαρακτηρισμούς όπως ακροαριστερά,  να εξισώσει τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ με τους χρυσαυγίτες, έτσι ώστε όταν τελικά ενοχοποιεί την "αριστερά" για το χτύπημα στις Σκουριές, ο νους του απονήρευτου(ή του πορωμένου) αναγνώστη να πηγαίνει απευθείας στο ΚΚΕ.

"Το ευτράπελο στο επίπεδο πολιτικής ωριμότητας  των άκρων είναι πως αμφότερα είναι πεπεισμένα πως κατέχουν την μια και μοναδική αλήθεια, οι μεν μέσω της φυλετικής ανάλυσης οι δε μέσω της ταξικής... Αφού  την κατέχουν, αν εξαφανίσουν τους αντιπάλους θα δυνηθούν να επιβάλουν τον επί γης παράδεισο.  Όπως επικράτησαν όμως είτε το ένα είτε το άλλο επέφεραν την κόλαση..."

Να τα πάλι τα άκρα... Καταρχήν η κομμουνιστική ιδεολογία δεν πρεσβεύει την φυσική εξόντωση ανθρώπων όπως ο φασισμός, αλλά την παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για τους φασίστες αντίπαλος είναι όποιος έχει διαφορετικό χρώμα, εθνικότητα κλπ, εχθρός είναι δηλαδή αυτός που απλά από θέμα τύχης δεν γεννήθηκε στην ίδια χώρα ή δεν διαθέτει τα επιθυμητά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Για τους κομμουνιστές αντίπαλος είναι εκείνος που κερδίζει από τον ιδρώτα των άλλων, εκείνος που πλουτίζει από την παιδική εργασία, το εμπόριο ναρκωτικών, την πορνεία, το ξεζούμισμα των φυσικών πόρων μιας χώρας, την μισθωτή σκλαβιά κ.α. Θα έλεγα λοιπόν ότι υπάρχει μια ποιοτική διαφορά μεταξύ ενός φασίστα και ενός κομμουνιστή ο οποίος αγωνίζεται για να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος και όχι για να τον υποδουλώσει στο όνομα της υποτιθέμενης καθαρότητας του αίματος του. Τώρα αναφορικά με το επιχείρημα ότι ο υπαρκτός επέβαλε την κόλαση, είναι και αυτό ένα ψέμα που πέφτει στα σκατά διότι για την συντριπτική πλειοψηφία, τα καλύτερα χρόνια στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ήταν αυτά που υπήρχε ακόμα σοσιαλισμός. Γιατί ο σοσιαλισμός όχι μόνο κατήργησε(μετά από σκληρούς αγώνες) την στυγνή εκμετάλλευση στα καθυστερημένα ημιφεουδαρχικά αυτά κράτη, αλλά πήρε ανθρώπους αγράμματους και τους έκανε επιστήμονες, πήρε ανθρώπους που ζούσαν σε παραπήγματα και τους έφτιαξε σπίτια, πήρε ανθρώπους που δεν είχαν ούτε καν γραπτή γλώσσα και τους έφτιαξε θέατρα και κινηματογράφους και πανεπιστήμια. Πήρε χώρες που δεν είχαν ακούσει τι πάει να πει ηλεκτρισμός και τις εξηλέκτρισε σε χρόνο μηδέν για τα δεδομένα της εποχής. Πήρε χώρες που οι περισσότεροι άνθρωποι στην κυριολεξία πεινούσαν και τις ένωσε σε ένα από τα πιο ισχυρά, και σίγουρα στο πιο δίκαιο κράτος της ιστορίας.

Και ρωτώ κύριε Στούπα σε τι κατάσταση βρίσκονται σήμερα αυτές οι χώρες που επιτέλους απελευθερώθηκαν από το "στυγνό σοσιαλισμό"; Πόσοι φτωχοί, πόσοι άστεγοι, πόσοι αγράμματοι, πόσοι άνεργοι δημιουργήθηκαν μετά την ανατροπή, γιατί πριν δεν υπήρχε κανένας. Πόσοι λαοί από αυτούς παρασύρθηκαν από τους ιμπεριαλιστές σε εμφύλιους πολέμους προκειμένου να τους διασπάσουν και να τους βάλουν χέρι πιο εύκολα; Πόσοι έγιναν οικονομικοί μετανάστες, πόσες γυναίκες αναγκάστηκαν να πουλήσου το κορμί τους για να επιβιώσουν; Πόσοι κατάντησαν ναρκομανείς, πόσοι άραγε είναι εκείνοι που αποκλείστηκαν από την εκπαίδευση, την περίθαλψη, την πρόνοια που, που πριν την ανατροπή τα απολάμβαναν όλα αυτά δωρεάν και σε υψηλό επίπεδο. Πως λοιπόν η σοβιετική ένωση είναι ίδια και όμοια με τη ναζιστική Γερμανία; Πως γίνεται αυτοί που με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές πάτησαν κάτω τους ναζί σφαγείς και απελευθέρωσαν τον κόσμο να είναι το ίδιο με τους ναζί σφαγείς, μάλλον μόνο ο Στούπας και οι όμοιοι του γνωρίζουν αυτή τη μοναδική "αλήθεια".

Και το καλύτερο για το τέλος:

"Δεν πιστεύω πως η Ελλάδα μπορεί να κυλήσει σε ένα εμφύλιο ή εθνικό διχασμό.  Όποτε συνέβη αυτό οι εμπλεκόμενες φατρίες στο εσωτερικό είχαν τη στήριξη ανταγωνιστικών ξένων δυνάμεων που τις τροφοδοτούσαν."
Πάντως σοβιετικές δυνάμεις δεν πάτησαν πόδι στην Ελλάδα του εμφυλίου. Αντίθετα τα βρετανικά στρατεύματα με την στήριξη των αστών πολιτικών και για χάρη της ντόπιας και ξένης αστικής τάξης μια χαρά αιματοκύλησαν τους ήρωες του έπους του 40 που σε ένδειξη καλής θελήσεως και ελπίζοντας σε μια δημοκρατική λύση είχαν ήδη(λανθασμένα) καταθέσει τα όπλα.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)