Πλούσια και συμπυκνωμένη η βδομάδα για τους συμβασιούχους καθαριότητας της Χίου, τόσο σε αγωνιστική πείρα όσο και σε πρωτοφανή και ποικίλη επίθεση που δέχτηκαν σε όλα τα επίπεδα: συκοφαντικής προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, επιχείρησης σπασίματος των κινητοποιήσεων με παρουσία των ΜΑΤ και εκπροσώπων της Τοπικής Διοίκησης κλπ
.
Ας σταθούμε σε ορισμένα σημεία αυτών των ημερών:
1. Αποδεικνύεται και πάλι στην πράξη ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να έχουν καμία εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία του Δ. Συμβουλίου και σε όσους υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, της ΕΕ, μέσα στο Δ. Συμβούλιο. Ο δήμος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής εξουσίας, υλοποιεί την πολιτική της με κάθε κόστος ή αντιστέκεται στην κεντρική εξουσία και πολιτική αν ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι διαφορετικός υπέρ των εργατικών συμφερόντων (βλέπε Δήμους που στηρίζουν το αγώνα των συμβασιούχων όπως Πάτρας, Πετρούπολης κλπ).
2. Διάφοροι «δημοσιογράφοι» ανώνυμα επιτέθηκαν σε όσους στάθηκαν στο πλευρό των συμβασιούχων και στη Χίο. Προσπαθώντας να καλλιεργήσουν τον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», φέρνοντας τον ένα εργαζόμενο απέναντι στον άλλο, αποφάσισαν σύμφωνα με «γκάλοπ του ποδαριού», ότι δεν στηρίζει η πλειοψηφία του νησιού τους συμβασιούχους, αλλά μια μικρή μειοψηφία που παρουσιάζει διάφορες αποφάσεις στήριξης, δείχνοντας με το δάχτυλο τα ταξικά Σωματεία, το Π.Α.ΜΕ και τις δυνάμεις εκείνες που στάθηκαν στον αγώνα των συμβασιούχων από την πρώτη στιγμή. Είναι οι ίδιοι που «κλαίγονται» ότι «δεν ξεσηκώνεται και δεν παλεύει ο κόσμος μπροστά στα μνημόνια», και όταν βρεθούν μπροστά σε ένα αγώνα επιτίθενται στο Π.Α.ΜΕ, στο ταξικό κίνημα που τολμά, οργανώνει, παίρνει αγωνιστικές πρωτοβουλίες.
3. Η θεωρία της «υποκίνησης». Το επιχείρημα αυτό, που επιβιώνει από την εποχή τους φασισμού του Μεταξά στη χώρα μας είναι σάπιο. Οι εργαζόμενοι έχουν ως «υποκινητή» τους την αντιλαϊκή πολιτική. Δεν είναι πρόβατα όπως εννοούν, ούτε μαριονέτες. Η απληρωσιά, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ομηρία και η κοροϊδία είναι οι καλύτεροι «υποκινητές».
4. «Όσοι εργάζονται ως συμβασιούχοι ήξεραν ότι θα λήξει η σύμβασή τους, άρα τώρα τι φωνάζουν;», είναι το «ατράνταχτο επιχείρημα» όσων επιτίθενται από διάφορα μετερίζια στον αγώνα των συμβασιούχων. Αλήθεια; Δηλαδή όσοι εργάζονται με ελαστικές σχέσεις, όσοι εργαζόμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν ως συμβασιούχοι χωρίς να μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους, να κάνουν οικογένεια ή να ζήσουν την οικογένειά τους, πρέπει και να συμβιβαστούν; Πρέπει να σκύψουν; Ή να επιλέξουν τη διεκδίκηση και τον αγώνα όπως ακριβώς και οι συμβασιούχοι, τιμώντας τις παραδόσεις της εργατικής τάξης;
5. Απειλείται η δημόσια υγεία, φωνάζουν σε όλους τους τόνους, αναζητώντας πλάνο σε σκουπιδορεπορτάζ, στα δελτία ειδήσεων εκμεταλλευόμενοι τη δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου! Γιατί, αλήθεια, δεν μαζεύονται τα σκουπίδια απ’ όλη την Ελλάδα; Μα γιατί απολύονται όσοι τα μαζεύουν! Ποιοι μιλούν για «δημόσια υγεία»; Αυτοί που υποβαθμίζουν Νοσοκομεία, ιατρικά κέντρα, «στεγνώνουν» το λαϊκό εισόδημα. Αυτό το αποκρύπτουν. Η δημόσια υγεία απειλείται από την κυβερνητική πολιτική που επιμένει να μη διορίζει μαζικά μόνιμους εργαζόμενους στον τομέα της καθαριότητας, κι ας μην πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα.
6. Οι συνάδελφοι στην καθαριότητα πέρα από χιλιοειπωμένα κλισέ του συστήματος, που έχουν βάθος δεκαετιών (δημοσιονομικό κόστος, κλπ), είδαν και κάτι άλλο να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους: Τα σκουπίδια δεν μαζεύονται μόνα τους. Το σύνθημα του ΠΑΜΕ:«Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», αποτελεί μάθημα ζωής αυτών των κινητοποιήσεων και όχι μόνο για τους συμβασιούχους αλλά για όλους τους εργαζόμενους.
Η τελευταία τροπολογία της κυβέρνησης, που ήρθε κάτω από την πίεση του αγώνα, δεν απαντά στο πρόβλημα των συμβασιούχων, είναι κοροϊδία. Δεν απαντά το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οι ρυθμίσεις περί ΑΣΕΠ και μοριοδότησης είναι «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι», δεν αφορά όλους τους συναδέλφους, αφήνει χιλιάδες κενά ακάλυπτα. Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται ας το αποδείξει με το μοναδικό τρόπο που διαθέτει μετατρέποντας τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Έτσι θα ικανοποιηθεί και το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά δίνοντας και στους δήμους τους αναγκαίους εργαζόμενους για την καθαριότητα. Αν όντως εννοεί αυτό που λέει για να μην μπουν ιδιώτες στην αποκομιδή των σκουπιδιών, ας καταργήσει το νομοθετικό πλαίσιο που το επιτρέπει. Ιδού η Ρόδος…
Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων, θα συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά στηρίζοντας τους συναδέλφους μας, για να μην απολυθεί κανείς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για να γενικεύεται η αντίσταση, η αλληλεγγύη και ο αγώνας μέσα στην εργατική τάξη ενάντια σε αυτή την πολιτική. Για να σπάει ο φόβος, η μοιρολατρία, η απογοήτευση.
Κόντρα στην πλειοψηφία των ΜΜΕ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχουν σκύψει δουλικά τη μέση για να υπερασπιστούν τη σαπίλα αυτού του συστήματος, που η μπόχα του δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με όλους τους τόνους σκουπιδιών της χώρας. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών, την παράδοσή τους στους εργολάβους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους αλλά και για το χαράτσωμα των εργαζομένων στους δήμους γενικότερα. Έτσι «ανθεί» η επιχειρηματικότητα σε όλο τον κόσμο, πάνω στις δικές μας πλάτες και από τον δικό μας ιδρώτα και αίμα.
Για να γενικευτεί η πάλη για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με δικαιώματα που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας. Είναι δικαίωμα και ανάγκη του καθένα από εμάς σήμερα ρεαλιστικό και αναγκαίο.
Υ.Γ. Η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Χίου, λάμπει για μια ακόμα φορά δια της εκκωφαντικής απουσίας της, αποδεικνύοντας το χαρακτήρα της ως κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ούτε μια αράδα συμπαράστασης στους εργαζόμενους, έτσι για τα μάτια. Άξιος ο μισθός τους…
* Ο Άρης Μιχαλάκης είναι Πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.