ΒΑΡΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣMOΥ

Το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα βρίσκεται σε δύσκολες στιγμές, καθώς η πλειοψηφία των συνδικάτων με καθοδήγηση των πολιτικών κομμάτων που διαχειρίζονται την εξουσία και χρησιμοποιούν τον συνδικαλισμό για τις δικές τους ανάγκες.

Αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι τον ταξικό προσανατολισμό, λειτουργούν σαν κυματοθραύστες της αγανάκτησης, στήνουν εμπόδια, και συνδικαλιστές μαϊμού, σπέρνουν απογοήτευση, και γενικά αρνούνται την ταξική πάλη σαν λύση στη συντονισμένη επίθεση των εκάστοτε κυβερνήσεων και της εργοδοσίας.

Με εξαίρεση την ΔΑΣ που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ ως μοναδική πηγή πλούτου και οξυγόνου για τα συνδικάτα, οι υπόλοιπες δυνάμεις παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις. Αδυνατούν να μελετήσουν τις μεγάλες αλλαγές του παραγωγικού προτύπου και των εργασιακών σχέσεων και τις αρνητικές επιπτώσεις για τα Ελληνικά συνδικάτα.

Τα συνδικάτα δεν πρέπει να είναι για κανένα λόγο όργανα της εργοδοσίας ούτε να ταυτίζονται με αυτή, και δεν πρέπει για κανένα λόγο να βρίσκονται στην απέναντι όχθη! Οι δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και η εκτεταμένη παράνομη απασχόληση μαζί με την παρατεταμένη ανεργία, είναι μια φλεγόμενη νάρκη στα θεμέλια της συνδικαλιστικής δομής.

Ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός και οι εκάστοτε πρόθυμοι εργολάβοι της ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΑΠ βάζουν συχνά πλάτη φέρνοντας δραματικά αποτελέσματα στο κίνημα, που το καθιστά ανίκανο για μαζική σύγκρουση με τους αντεργατικούς νόμους και την εργοδοσία.

Είναι ανάγκη να μπουν νέες δυνάμεις στην ενεργοποίηση και την δραστηριοποίηση των εργαζομένων. Πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να απαλλαγεί από τους διάφορους καλοπληρωμένους βαρόνους που και είναι ξεκομμένοι από την πραγματικότητα, αλλά και εμποδίζουν το ταξικό κίνημα πιο μαζικά και ριζοσπαστικά να παίξει τον ιστορικό του ρόλο!

Τ.ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ