Δύο διαφορετικές προοπτικές!!!!!!!!!!!

Δύο διαφορετικές προοπτικές!!!!

Ας κάνουμε κάτι καθαρό. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει οτι το ΚΚΕ δεν έχει προταση για την "επόμενη μέρα" θα πω το εξής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως αυτός έχει μια λύση για την επόμενη μέρα. Λεει φυσικά ψέμματα αφου είναι παντελώς αδύνατον να αναδειχτεί πρώτο κόμμα και να πάρει το +50. Άρα το ζήτημα του "συνασπισμού εξουσίας με κέντρο την Αριστερά" μπαίνει ως προοπτική και όχι ως άμεσος στόχος για την 7η Μαίου. Εκτός αν μιλάνε για μια κυβερνηση με κέντρο κάποια Αριστερά, και μάλιστα έπικίνδυνα "πολυδιάστατη", αλλά και κάποια περιφέρεια αγνώστων ακόμη χαρακτηριστικών που θα ζητήσει επίσης άγνωστες παραχωρήσεις για να συνδράμει στο σχηματισμό μιας "Αριστερής κυβέρνησης πάση θυσία" όπως λένε. Πρόκειται βεβαια για μια "μή πρόταση" με απόλυτα σαφή ασάφεια και μάλιστα μεσα σε συνθηκες μιας σοβαρής κρίσης που διασύρει ώς τώρα με ευκολία όσους παίζουν μαζί της. Μια πρόταση που μοιάζει να έχει σα στόχο όχι τόσο την έξοδο από την κρίση αλλά το να δημιουργήσει πρόβλημα στο ΚΚΕ όταν και αν έρθει η ώρα να πάρει εντολή ο ΣΥΡΙΖΑ για σχηματισμό κυβέρνησης.

Από την άλλη στην πρόταση του ΚΚΕ το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του λαού επίσης πρεπει πρώτα να γίνει κτήμα, επιθυμία και στόχος αγώνα από τον ίδιο το λαό. Χωρίς αυτόν κανένας δεν μπορεί να κατακτήσει την εξουσία για λογαριασμό του. Αυτό λέει πως επιτέλους, μεσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, κάποιος έπρεπε κόντρα στο ρεύμα να αναδειξει το ζήτημα της πραγματικής εξουσίας, τη δυνατότητα δηλαδή να πάρει ο λαός την τύχη του στα χέρια του μεσα από μια σειρά από σκληρούς και δύσκολους αγώνες που όμως έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται να αποφευχθούν.

Και τη στιγμή που το ΚΚΕ το τολμάει, και μάλιστα με φανερό άμεσο κόστος, εμφανίζονται αυτοί που επίσης θα έπρεπε να θέσουν με παρόμοιο τρόπο το ζήτημα και κατηγορούν το ΚΚΕ όχι μόνο για ατολμία αλλά λένε ακόμα πως βουλιάζει το λαό στην απαισιοδοξία.

Όμως τι είναι αισιοδοξία; Προφανώς δεν μπορεί να είναι αισιοδοξία η παραμονή της πραγματικής εξουσίας στα ίδια χέρια, δηλαδη στα ΄χερια μιας Παγκόσμιας συμμορίας κεφαλαιοκρατών και συνεργατών τους. Τι το αισιόδοξο μπορεί να έχει ένας τετοιος ταπεινωτικός συμβιβασμος;

Έχουμε λοιπόν 2 διαφορετικές προοπτικές:

Η μια αυτή που λέει πως πρεπει ο λαός να παλέψει επιτέλους για τη δική του εξουσία έξω από τα πλαίσια αυτού του βρώμικου συστήματος, και η άλλη αυτή που λέει πως πρεπει να παίξει ο λαός για άλλη μια φορά στα πλαίσια του καπιταλισμού ένα παιχνιδι από το οποίο πάντα μα πάντα βγαίνει χαμένος.

Σε αυτη τη δευτερη εντασσεται και η πρόταση-προοπτικη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το παράξενο είναι πως αυτή η πρόταση-προοπτική θεωρεί πως σφήζει από αισιοδοξία και ριζοσπαστισμό.

Μόνο που πρέπει να προσπαθήσει κανείς πολύ για να δεχτεί ως "ριζοσπαστισμό" την επανάληψη του γνωστού μοντέλου εναλλαγής Δεξιών-"Αριστεροειδών" κυβερνήσεων με το λαό διαρκώς "κλειδωμένο" στη θέση του παρατηρητή ή του ανίκανου να αναλάβει τις ευθυνες του με τελική κατάληξη αυτό που ζούμε τώρα.

Κι ακόμη περισσότερο πρέπει να προσπαθήσει για να δεχτεί ώς αισιοδοξία και τόλμη την μοιρολατρική αποδοχή ότι το παιχνιδι δεν μπορεί να αλλάξει κανόνες κι ότι ο λαός θα πάρει την εξουσια σε μιάν άλλη ζωή αφού πρώτα κάποιοι βγάλουν τα κυβερνητικά τους απωθημένα τσαλαβουτώντας σε θολα νερά.

Τόλμη όμως δεν είναι να αρπάζεις απελπισμένα στον αέρα ότι σου πετάξουν.

Τόλμη δεν είναι ο συμβιβασμος με το λίγο και η αποδοχή του μικρότερου κακού.

Τόλμη δεν είναι η με όποιο τίμημα "ψυχολογική" ανακούφιση της πίεσης που δέχεται ο λαός.

Ας πετάξουμε επιτέλους τα υποκατάστατα και ας κοιτάξουμε το αύριο βαθιά μέσα στα μάτια.

Αυτός ο κόσμος είναι δικός μας και θα τον κερδισουμε με νυχια και με δόντια.

Τόλμη είναι να παλεύεις ακόμη και χωρίς αύριο για το δίκιο σου.

Τόλμη είναι να βλέπεις μέσα σ'αυτό που για ευνόητους λόγους σου λένε πως είναι δύσκολο ή αδύνατο τη δικη σου θέση.

Τόλμη είναι να απλώνεις επιτελους χέρι και να αγγίζεις αυτό που σου ανήκει κι αυτό που πραγματικά σου αξίζει.

Τη δική σου εξουσία πανω στη δική σου ζωή.
 

Υ.Γ.: Θα προσθέσω έστω σαν υστερόγραφο μια λιγόλεξη με 2 φράσεις αλλά ακριβή περίγραφή του τι είναι η δική μας και τι η καπιταλιστική εξουσία !!!!!!!

O βασικός νόμος του καπιταλισμού λεει πως «ό,τι παράγει ο εργαζόμενος ανήκει στον καπιταλιστή, ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής» Αυτό δεν αλλάζει με καμιά αλλαγή κυβέρνησης, χούντας ή βασιλιά... Ο βασικός νόμος της δικής μας εξουσίας λέει πως «ό,τι παράγει ο εργαζόμενος ανήκει σε αυτόν που είναι και ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής που ο ίδιος δημιουργεί, μέσα από κοινωνικές μορφές οργάνωσης της κοινωνίας και διεύθυνσης των παραγωγικών δυνάμεων (οικονομίας)».

Αν δεν πάμε ως το τέρμα λοιπόν ας μην ψαχνουμε για δικαιοσύνες εκεί που δεν θα τις βρούμε.